به گزارش سرویس اجتماعی افق سرمایه ،گزارش «اصلاحات فائو در هزاره جدید» خطوط کلی اقدامات فائو را برای تمرکز سازمانی و توجه به فعالیت برای اولویت‌ها مشخص می‌کند. در سال ۱۹۹۹ اجلاس «برنامه پیشبردی فائو تا سال ۲۰۱۵» تصویب شد که طی تبادل نظرهای گسترده میان کشورهای عضو و دیگر سرمایه‌گذاران فائو وسعت بیشتری گرفت و برای برنامه‌ها و طرح‌های آینده این سازمان چارچوب قدرتمندی را تدارک دید. نکات برجسته اصلاحات فائو برای قرن بیست و یکم عبارتند از:
– استفاده بیشتر از کارشناسان کشورهای در حال توسعه.
– ارتباط گسترده با بخش خصوصی و سازمان‌های غیردولتی.
– دسترسی الکترونیکی بیشتر به اسناد و بانک اطلاعات فائو.
در نشست ۱۹۹۶ به مشکلات و کاستی‌ها در راستای رسیدن به این هدف اشاره شد. همزمان یک راهبرد برای از بین بردن سو تغذیه و نا امنی غذایی در قرن بیست و یکم شکل گرفت. به این نکته هم می‌شود اشاره کرد سال ۱۹۸۱ اولین روز جهانی غذا، ۱۶ اکتبر (۲۴ مهر) در بیش از ۱۵۰ کشور جهان جشن گرفته شد.
فائو بر این باور است که راه شناخت فقر و محدودیت از نسل‌های گذشته تاکنون و به دست آوردن اساس و پایه‌ای محکم برای تجارت غذایی پیشرفته و تغذیه برای سرعت بخشیدن به پیشرفت حل این مشکلات آگاهی همگانی است.
برنامه‌های فائو در زمان کرونا
تاثیر بیماری کرونا همچنان که بر اقتصاد و سرمایه و زمینه‌های دیگر بوده است. بر روی اهداف فائو در راستای کاهش سو تغذیه در جهان تاثیر نامطلوبی گذاشته است.
در زمان این بیماری همه گیر، انتظار می‌رود کشورها برای حل مشکلات به وجود آمده سریع عمل کنند. همانطور کشورها سعی در نگه داشتن توازن بین امنیت سلامتی مردم و جبران خسارت اقتصادی دارد، تلاش هم در حمایت از قشر کم بضاعت جامعه و اطمینان از دسترسی کامل آن‌ها به تغذیه مناسب هم در اولویت است. حتی پیش از این بیماری، مشکل گرسنگی همچنان یکی از مشکلات مهم جهان بود. این وضعیت اضطراری جدید متاسفانه می‌تواند به تعداد گرسنگان به خصوص در کشورهای کم درآمد و توسعه نیافته بیش از پیش اضافه کند.
یرای نمونه اشاره به یکی از مشکل‌ها، بسته شدن مدارس طی بیماری همه گیر کرونا تاثیر زیادی به دستررسی بچه‌ها به غذای مغذی در مدرسه گذاشته است. زیرا در کشورهایی که مدارس برنامه خصوصی غذایی دارند و درون مدرسه زمین کشاورزی برای تولید محصول وجود دارد، تعطیلی بر روی زندگی کشاورزان کم بضاعت، به خصوص در مناطق روستایی زیاد بوده است. در این مدرسه‌ها با محصولات کشاورزی خصوصی در آفریقا در سال ۲۰۱۹ حدود ۶۵ میلیون کودک غذای روزانه دریافت می‌کردند. این تعداد در سال ۲۰۱۳ حدود ۳۸٫۴ میلیون نفر بود. این آمار نشان دهنده پیشرفت بالا برای حل مشکل کمبود تغذیه در مناطق محروم آفریقا بود. بیماری کرونا و بسته شدن مدارسی که تهیه غذا را بر عهده داشت، کمبود تغذیه را گسترش داد.
در قسمتی از رو در رویی با بیماری کرونا و بروز این مشکل، فائو خود را ملزم به حمایت از کشورهای عضو برای آمادگی و کم کردن این خسارت بر صنعت غذایی، برنامه تغذیه و بهبود زندگی مردم در مناطق محروم و آسیب پذیر می‌داند.
فائو با کمک همکاران فعلی خود، برای پیشرفت اولیه راهنمایی در زمینه حمایت و بیرون آمدن از این مشکل تغذیه در این زمان حساس مشغول است. اگر به این مشکل به موقع رسیدگی نشود، تلاش برای حل شدن مسئله سوءتغذیه در آفریقا بی نتیجه می‌ماند و پسرفت می‌کند. فائو دولت‌ها و شرکت‌های خصوصی را برای جبران این خسارت تشویق می‌کند. سیاست کنونی فائو در تلاش است که با ارائه راهکارهایی ریسک دسترسی کمتر به تغذیه مناسب را در این دوره کاهش دهد:
۱) گسترش و پیشرفت برنامه‌های کمک‌های اضطراری به احتیاجات مردم کم بضاعت در این دوره حساس: با توجه به این که روزانه مردم بیشتری شغل خود را از دست می‌دهند، تهیه غذا یرای بسیاری از خامواده‌ها دشوارتر از پیش است. سازمان‌های خیریه بسیج می‌شوند تا به این مشکل در قشر کم درآمد کمک بیشتری بکنند. کشورها هم باید حمایت اجتماعی همگانی خود را از پیش بیشتر گسترش دهد.
۲) شرایط کمک فوری برای حمایت از کشاورزان با زمین‌های زراعتی کوچک فراهم کردن. همچنین به حداقل رساندن مشکل دسترسی آن‌ها به بازار صنعت غذایی به خاطر مسافت‌های طولانی که وجود دارد و حمل ونقل را پرهزینه می‌کند. کشاورزان به خصوص در این دوره حساس به سرمایه بیشتری احتیاج دارند. بانک‌ها باید وام‌های بیشتری را در این زمینه اختصاص دهند و تاجایی که امکان دارد قسط بندی های بیشتر و شرایط آسان‌تر را برای باز پس دادن وام فراهم کنند. دولت‌ها باید حمایت خود را از کشاورزی‌های کوچک افزایش دهند. امنیت کارگران باید در محیط کار کامل تامین شود.
سوپر مارکت‌ها زمان کاری را کمتر کنند ولی در عوض کیفیت خدمات را افزایش دهند. کشورهای توسعه یافته حمایت بیشتر از پیش از کارگران مهاجر داشته باشند و از حق بیمه آن‌ها اطمینان یابند.
۳) سیاست معامله و مالیات را اداره کردن تا تجارت جهانی پا برجا بماند. مشکلات زیادی با توجه به کاهش حمل و نقل و بی ثباتی ارز برای صنعت غذایی پیش آمده است. کشورهای بیشتری بالا رفتن قیمت‌های غذایی را تجربه می‌کنند. سعی در حفظ تجارت جهانی در این برهه این امکان را فراهم می‌کند تا فعالیت بازار مواد غذایی ادامه یابد. کشورها باید سعی از در بین بردن محدودیت‌های صادرات برای راحتی بیشتر داد و ستد داشته باشند. دولت‌ها باید به طور موقت مالیات و ارزش افزوده را کاهش دهند تا بازار مواد غذایی ثبات خود را حفظ کند.
انتهای پیام/
